|
|
|
|
PARAFIA RZYMSKOKATOLICKA p. w. św. Wojciecha B. M. ul. Sienkiewicza 2, 87-620 Kikół , tel. 518014720 - ks. proboszcz lub 518014686 - ks. wikariusz, parafiakikol@gmail.com |
|
PYTANIA KATECHIZMOWE – <<<< zobacz !!!! / pomoc w przygotowaniu do I Komunii św. |
|||||
Szczegółowy rachunek sumienia - pomoc w przygotowaniu do spowiedzi sw. 1) Kiedy byłem ostatni raz u spowiedzi? 2) Czy za grzechy szczerze żałowałem i postanowiłem poprawę? 3) Czy wyznałem wszystkie grzechy śmiertelne? 4) Czy wypełniłem dokładnie zadaną pokutę? 5) Czy w miarę możności naprawiłem wyrządzoną szkodę? Z pierwszego przykazania: Czy opuszczałem z lenistwa modlitwę codzienną? Czy podczas modlitwy byłem dobrowolnie roztargniony? Czy wstydziłem się wyznawać swoją wiarę? Czy dobrowolnie powątpiewałem o prawdach wiary? Z drugiego przykazania: Czy wzywałem imiona Świętych lekkomyślnie i bez uszanowania? Czy wymawiałem imiona święte w gniewie lub w żartach? Czy przysięgałem niepotrzebnie? Czy może przysięgałem fałszywie? Czy mówiłem niewłaściwie o rzeczach świętych? Z trzeciego przykazania: Czy z własnej woli opuściłem Mszę świętą w niedzielę lub w święto? Czy z własnej woli spóźniłem się na Mszę świętą? Czy wyszedłem przed jej zakończeniem? Czy zachowywałem się w kościele niepobożnie? Czy w święto pracowałem ciężko bez koniecznej potrzeby? Czy w inny sposób znieważyłem dzień święty? Z czwartego przykazania: Czy zaniedbywałem modlitwę za rodziców? Czy odpowiadałem zuchwale rodzicom i przełożonym? Czy rodziców i przełożonych martwiłem lub pobudzałem do gniewu? Czy im źle życzyłem lub o nich źle mówiłem? Czy byłem nieposłuszny rodzicom lub przełożonym? Czy wyśmiewałem się z ludzi starszych lub ułomnych? Czy dokuczałem im? Z piątego przykazania: Czy szkodziłem sobie na zdrowiu np. przez picie alkoholu lub palenie papierosów? Czy źle życzyłem bliźnim lub odgrażałem się im? Czy ich przezywałem lub przeklinałem? Czy dokuczałem bliźnim lub biłem ich? Czy namawiałem ich do czegoś złego? Czy gorszyłem ich przez zły przykład? Czy chciałem się na kim zemścić? Czy dręczyłem ptaki lub zwierzęta? Z szóstego przykazania: Czy dobrowolnie myślałem o rzeczach bezwstydnych? Czy pragnąłem rzeczy bezwstydnych? Czy z upodobaniem patrzyłem się na rzeczy lub obrazki nieprzyzwoite? Czy pisałem lub rysowałem coś nieprzyzwoitego? Czy popełniałem bezwstydne uczynki sam lub z drugimi? Czy zezwalałem na nie? Czy wyśmiewałem innych za ich skromność i wstydliwość? Z siódmego przykazania: Czy ukradłem co? komu? ile? Czy nabywałem lub przechowywałem rzeczy skradzione? Czy zatrzymywałem rzeczy pożyczone lub znalezione? Czy oszukałem bliźniego lub zniszczyłem jego własność? Czy zniszczyłem własność państwową lub społeczną? Czy zaniedbałem wynagrodzić wyrządzoną szkodę? Czy w jakikolwiek sposób byłem współwinny kradzieży, popełnionej przez kogoś innego? Czy współdziałałem w wyrządzaniu bliźnim jakiejkolwiek innej szkody na własności? Z ósmego przykazania: Czy kłamałem? Czy byłem obłudny? Czy podejrzewałem kogoś lekkomyślnie? Czy posądzałem niesprawiedliwie bliźniego o coś złego? Czy obmawiałem lub oczerniałem bliźnich? Czy obraziłem kogo obelżywym słowem lub uczynkiem? Czy poróżniłem bliźnich przez plotki? Z dziewiątego i dziesiątego przykazania: Czy miałem grzeszne pożądania? jakie? Z przy kazań kościelnych: Czy jadłem mięso w dni postne bez koniecznej potrzeby lub bez dyspensy? Czy zaniedbałem spowiedź i Komunię świętą wielkanocną?
|
ks. Marek DziewieckiI Komunia Święta i wychowaniePierwsza Komunia Święta to dla dziecka i dla jego rodziców szansa na przeżycie wielkiego święta miłości Boga do człowieka. Eucharystia wraz z komunią świętą jest niezwykłym darem Boga, który pragnie być pokarmem dla człowieka już tu, w wymiarze życia doczesnego. Los każdego z nas w dużej mierze zależy od tego, czym się karmimy na co dzień. Ważna jest zdrowa żywność dla naszego ciała, ale jeszcze ważniejsze jest to, czym karmimy nasz umysł i nasze serce. Niska kultura i toksyczny pokarmZdajemy sobie sprawę z tego, że dominująca obecnie kultura proponuje dorosłym i dzieciom wyjątkowo marny pokarm w wymiarze duchowym. Jest to tak zwana niska kultura, która traktuje człowieka bardziej jak zwierzę niż jak osobę. Przedstawiciele tego typu kultury twierdzą, że zachowanie człowieka to jedynie kwestia instynktów, popędów i biochemii. Ukrywają oni fakt, że człowiek jest osobą, czyli kimś, kto potrafi myśleć, kochać i podejmować odpowiedzialne decyzje. Niestety zdecydowana większość środków społecznego przekazu oraz czasopism dla dzieci i młodzieży usiłuje „karmić” w nas głównie to, co dotyczy instynktów i popędów oraz cielesności i emocji. Tego typu bodźcie nie służą formowaniu bogatszego człowieczeństwa. Przeciwnie, powodują, że coraz więcej ludzi, zwłaszcza dzieci i młodzieży, rezygnuje z ideałów godnych człowieka i że wielu młodych redukuje sens swego istnienia do szukania chwilowej przyjemności czy do odreagowania niepokoju. Panuje obecnie moda na ochronę środowiska, a jednocześnie niemal nikt nie protestuje przeciwko zaśmiecaniu człowieka. Tymczasem na niewiele zda się nam to, że oddychamy czystym powietrzem czy że pływamy w czystym jeziorze, jeśli my sami jesteśmy zaśmieceni poprzez toksyczne bodźce, przeżycia czy substancje, na przykład przez pornografię i przemoc, papierosy i alkohol, tabletki antykoncepcyjne i zaburzoną seksualność, a także przez naiwne ideologie czy chore więzi międzyludzkie. Prawdziwa ekologia zaczyna się od ochrony człowieka i przejawia się szczególną troską o to, aby osoby w wieku rozwojowym karmiły się miłością i prawdą, dobrem i pięknem, szlachetnością i świętością. Podstawą ekologii jest ochrona człowieka przed zanieczyszczeniami fizycznymi, psychicznymi, moralnymi i duchowymi. Tymczasem obecnie dzieci i młodzież są zatruwani toksycznymi bodźcami, ideologiami i obyczajami. Są też zatruwani fałszywymi „idolami”, którzy nie radzą sobie z własnym życiem. Niska kultura i wulgarna demokracjaNiska kultura prowadzi do tego, że zaczyna dominować niska formy demokracji, która pozwala na bezkarne zatruwanie dzieci i młodzieży toksycznymi bodźcami, obyczajami i ideologiami. Każdy ustrój społeczny opiera się na trzech filarach: na antropologii, na aksjologii oraz na technice sprawowania władzy. Pozytywnym aspektem demokracji jest to, że od strony techniki rządzenia opiera się na trójpodziale władzy, czyli na wzajemnej niezależności władzy ustawodawczej, wykonawczej i sądowniczej. Jednak najważniejszym aspektem każdego ustroju nie jest technika rządzenia lecz realistyczna wizja człowieka oraz właściwa hierarchia wartości, która gwarantuje rzeczywisty rozwój obywateli. W tym aspekcie demokracja europejska jest wyjątkowo ułomna, gdyż opiera się na ułomnej antropologii oraz na równie ułomnym systemie wartości. W konsekwencji dominująca w takiej demokracji kultura karmi nas mitami o istnieniu łatwego szczęścia, o tym, że każdy powinien kierować się własną „prawdą” i żyć na „na luzie” zamiast szukać dobra, prawdy i piękna. Jest to kultura wyjątkowo tchórzliwa, gdyż nie ma odwagi zaproponować człowiekowi najbardziej choćby podstawowych wartości, aspiracji i ideałów, jak miłość, uczciwość, pracowitość czy odpowiedzialność. W takiej kulturze popędy i emocje stają się ważniejsze od więzi i wartości. Szkodliwe konsekwencje tego typu niskiej kultury widać już u dzieci, które stają się coraz bardziej nadpobudliwe, leniwe, agresywne, znudzone życiem. Niektóre są już zdeprawowane i popadają w różne nałogi. Coraz więcej rodziców nie radzi sobie z wychowaniem własnych dzieci. Coraz więcej rodziców zaczyna wręcz bać się własnych pociech.
Komunia święta: pokarm świętościW obecnym, negatywnym niestety kontekście społecznym i kulturowym, pogłębione przygotowanie i przeżywanie I Komunii Świętej stwarza wyjątkową szansę na umocnienie w dobru zarówno dziecka, jak i jego rodziców. Komunia święta przypomina nam o tym, że nie samym chlebem żyje człowiek, gdyż nikt z nas nie jest samym tylko ciałem. Komunia święta jest też potwierdzeniem niezwykłej godności człowieka. Przypomina nam o tym, że każdy z nas jest ukochanym dzieckiem Boga. Tak, jak kochająca matka karmi swoje dziecko własną piersią, tak jeszcze bardziej kochający Bóg karmi nas w komunii świętej samym sobą! To chyba najbardziej niezwykły przejaw wyobraźni Bożej miłości względem człowieka. I tak, jak nie istnieje żaden zdrowszy pokarm dla niemowlęcia, jak mleko matki, tak nie istnieje żaden zdrowszy pokarm duchowy dla dzieci, młodzieży i dorosłych, jak karmienie się Bogiem: Jego obecnością, miłością i prawdą. Komunia święta jest pokarmem bogatszego człowieczeństwa. Jest umocnieniem na drodze dorastania do świętości. Nie jest w stanie postępować w sposób godny człowieka ktoś, kto karmi się tym, co uwłacza jego godności i świętości. Komunia święta jest bezcennym pokarmem dla tych ludzi, którzy mają ewangeliczną mentalność zwycięzcy, czyli zgodnie z pragnieniem Jezusa, chcą czynić jedynie to, co dobre. Uczniów Jezusa interesuje wyłącznie optymalny sposób życia, czyli świętość, gdyż świętość to najpiękniejsza normalność dla człowieka stworzonego z miłości na obraz i podobieństwo Boga. Ewangeliczna świętość to nie ucieczka od życia czy cierpiętnictwo lecz naśladowanie Chrystusa, który umiał tak mocno kochać, że fascynował ludzi dobrej woli i śmiertelnie niepokoił faryzeuszów oraz cyników. I Komunia Święta i życie EwangeliąPrzygotowanie do Pierwszej Komunii Świętej dziecka to dla całej rodziny szansa na pogłębienie przyjaźni z Bogiem oraz na odnowienie życia zgodnie z zasadami Ewangelii. Jeżeli rodzice i dzieci nie żyją na co dzień mądrością Ewangelii, jeżeli w niedziele i święta nie spotykają się z Bogiem w Eucharystii, to Pierwsza Komunia Święta stanie się jedynie epizodem i miłym wspomnieniem, które powiększy wprawdzie zasób rodzinnych fotografii, ale nie wpłynie na jakość wychowania dziecka ani na sposób jego postępowania. Pierwsza Komunia Święta to dla rodziców przypomnienie o tym, że powinni oni karmić swoje dziecko tymi samymi wartościami i prawdami, którymi karmi nas Bóg. To właśnie rodzice mają być pierwszymi świadkami tego, że Bóg każdego z nas doskonale rozumie i nieodwołalnie kocha. Rodzice dają dziecku czytelne świadectwo o miłości Boga do człowieka wtedy, gdy nie tylko do dziecka, ale również do siebie nawzajem odnoszą się z szacunkiem i z radosną miłością. Miłość doświadczana w rodzinie sprawia, że dziecku łatwo będzie uwierzyć w to, że Bóg kocha je nieodwołalnie i bezwarunkowo. I Komunia Święta to okazja do tego, by wraz z dzieckiem wspomnieć i ponownie przeżyć chrzest święty, czyli pierwszy sakrament, który przyjęło ich dziecko. Chrzest to bowiem sakrament, w którym Bóg zawierzył rodzicom dziecko, które On kocha i które jest Jego przybranym dzieckiem. Prosząc o chrzest, rodzice zobowiązali się do tego, by codziennie karmić swojej dziecko Bożą prawdą o człowieku i Bożą miłością do człowieka. Innym ważnym zadaniem rodziców w okresie bezpośredniego przygotowania do I Komunii Świętej jest prowadzenie dziecka na duchową głębię. Chodzi tu zwłaszcza o wyjaśnianie dziecku, że to, co najważniejsze, jest ukryte przed naszym wzrokiem. To, co decyduje o naszym życiu i o naszym losie, opiera się bowiem na miłości i na zaufaniu. Gdy dziecko bawi się na podwórku i jest pewne, że rodzice je kochają, to takie dziecko pozostaje spokojne, gdyż nie boi się tego, że oni gdzieś sobie wyjadą i że na zawsze pozostawią je bez opieki. Podobnie jeśli rodzice pomogą dziecku upewnić się, że jest kochane przez Boga, wtedy będzie ono potrafiło spotykać się i rozmawiać z Niewidzialnym Bogiem. Niezwykle ważnym sposobem przyprowadzania dziecka do Boga jest wspólna modlitwa w rodzinie, regularny udział całej rodziny w niedzielnej i świątecznej Eucharystii, a także wspólna lektura Pisma Świętego, które w prosty i poruszający sposób opowiada niezwykłą historię miłości Boga do człowieka. Fascynowanie Bogiem, który karmi nas samym sobąWażnym zadaniem rodziców jest uczęszczanie wraz dzieckiem na katechezy w parafii, które stanowią bezpośrednie przygotowanie do uroczystości I Komunii Świętej. Wielką szansą na przyprowadzanie dziecka do Boga jest opowiadanie o Przyjacielu, który zawsze nas rozumie i kocha, który chroni nas przed naszą własną słabością i który karmi nas samym sobą, jak kochająca mama, która tuli swe niemowlę do piersi. Ważne jest też to, by rodzice opowiadali dziecku o tym, że oni również potrzebują przyjaźni z Bogiem, który uczy nas żyć mądrze i radośnie. Od wczesnego dzieciństwa świetnie pamiętam to, że codziennie rano tata szedł do pracy a mama szła dwa kilometry pieszo do kościoła na Mszę świętą o godzinie szóstej rano, by wrócić z zakupami zanim ja i mój brat się obudzimy. Pamiętam też, że kilka miesięcy przed moją I Komunią Świętą poprosiłem mamę o to, by nie wstawała tak wcześnie i nie szła codziennie do kościoła, bo ma przecież tyle pracy w domu i może nie starczyć jej siły. Wtedy usłyszałem od mamy słowa, których nigdy nie zapomnę: „Syneczku, właśnie dlatego mam siłę, by to wszystko zrobić, bo codziennie karmię się miłością Boga w komunii świętej”. Ja też zapragnąłem mieć tyle siły co mama i dlatego tuż po I Komunii Świętej zapisałem się do ministrantów i chodziłem odtąd niemal codziennie na Mszę świętą. Święto religijne a nie świeckie przyjęciePrzygotowanie dziecka do osobistego i pogłębionego spotkania z Bogiem w komunii świętej to najważniejsze i najpiękniejsze zadanie rodziców. Księża i katecheci pomagają rodzicom w wypełnieniu tego zadania, ale nie mogą ich w tym zastąpić. Dopełnieniem przeżyć, które mają miejsce w kościele w czasie uroczystej Eucharystii jest święto, które rodzice organizują w domu. Święto to powinno być tak pomyślane, by stało się dla dziecka radosnym przedłużeniem przeżyć religijnych, a nie konkurencją dla tych przeżyć. Powinien to być zatem skromny poczęstunek, a nie huczne przyjęcie. Tego dnia powinno być w domu wyjątkowo dużo radości, a niekoniecznie dużo jedzenia, gości i gwaru. Posiłek powinien zacząć się uroczystą modlitwą, którą rodzice i rodzice chrzestni mogą ułożyć w sposób spontaniczny. Oczywistą jest rzeczą to, że poczęstunek powinien być bez alkoholu, a na honorowym miejscu powinno siedzieć dziecko, bo to jest jego uroczystość. Sam posiłek nie powinien trwać zbyt długo, a w ramach duchowego „deseru” warto przygotować krótki, ale głęboki w treściach program, który może być dopełnieniem przeżyć z porannej Eucharystii. W ramach tego programu warto wspomnieć chrzest święty dziecka a także przeczytać i w prostych słowach skomentować fragment Ewangelii, w którym Jezus bierze dzieci w ramiona i je błogosławi. Można też zaśpiewać kilka piosenek, które opowiadają o miłości Boga do człowieka i o naszym powołaniu do świętości, wykorzystując w tym celu na przykład płyty „Arki Noego”. Warto także urządzić mały konkurs wiedzy biblijnej i poezji religijnej z udziałem dzieci, których zwykle jest sporo pośród zaproszonych gości. Rodzice powinni też poprosić gości o to, by ewentualne prezenty wręczyli dziecku dopiero przy pożegnaniu. Jeszcze lepszym rozwiązaniem jest przekazanie tych prezentów rodzicom, aby oni sukcesywnie wręczali je dziecku dopiero w kolejnych dniach po zakończeniu uroczystości. Cennym elementem uroczystości jest rodzinny spacer po posiłku i rozmowy z dzieckiem o tym, jak przeżywa spotkanie z Jezusem w swoim sercu oraz jakie ma marzenia na dorosłe życie. Ważny jest także udział całej rodziny w dziękczynnym nabożeństwie popołudniowym, które w każdej parafii organizowane jest w dniu I Komunii Świętej. Dopełnieniem tego dnia powinna być wieczorna rozmowa rodziców z dzieckiem po to, by podsumować wszystkie przeżycia i by dziecko miało jeszcze jedną okazję ku temu, aby opowiedzieć o swoich przeżyciach i myślach związanych z tym niezwykłym dniem. Warto też, by rodzice powiedzieli dziecku o tym, że będą spokojni o jego rozwój i los, jeśli na zawsze zaprzyjaźni się ono z Jezusem. Bóg karmi nas swoją miłością właśnie po to, byśmy mieli siłę kochać i by nasza radość już tu, na ziemi, była wielka.
|
Wymagane dokumenty do przyjęcia Pierwszej Komunii św.:
Przygotowanie do Pierwszej Komunii św. odbywa się w parafii miejsca
zamieszkania. W wyjątkowych sytuacjach może odbyć się w innej
parafii po otrzymaniu pisemnej zgody swojego ks. proboszcza.
Zarządzenie dotyczące Pierwszej i Rocznicowej Komunii Świętej W związku z wprowadzeniem nowej Podstawy Programowej Katechezy Kościoła katolickiego w Polsce niniejszym zarządzam, że od roku 2012/1013 do Pierwszej Komunii Świętej będą przystępowały dzieci z trzeciej klasy szkoły podstawowej. Dziecko powinno przystępować do tego sakramentu w parafii
zamieszkania rodziców. Przygotowanie do Pierwszej Komunii Świętej obejmuje uczestnictwo dzieci w nauce religii od przedszkola do klasy trzeciej szkoły podstawowej oraz systematyczne uczestnictwo dzieci i ich rodziców w katechezie parafialnej w parafii zamieszkania rodziców. Stan przygotowania dziecka, zgodnie z Kodeksem Prawa Kanonicznego (kan. 914), ocenia proboszcz i decyduje o jego dopuszczeniu. Natomiast Komunię Rocznicową dzieci przeżywają w klasie czwartej
szkoły podstawowej.
Ks. Artur Niemira, Kanclerz Kurii Modlitwa przed spowiedzią Duchu Święty oświeć mój rozum, abym
poznał moje grzechy, a szczególnie wszystkie grzechy śmiertelne, ich
liczbę i okoliczności. Wyznanie grzechów powinno być:
1. Proste i krótkie
2. Pokorne
3. Szczere
XI. SPOWIEDŹ ŚWIĘTA
1. Po przygotowaniu się do Sakramentu Pokuty klęknij przy 2. Uczyń znak krzyża mówiąc: W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen.
3.
Wysłuchaj słów kapłana, który zachęci cię do ufności w miłosierdzie
4.
Teraz powiedz:
Przystępuję do spowiedzi świętej.
5. Słuchaj teraz nauki kapłana i przyjmij wyznaczoną przez niego
6. Kapłan z ręką wzniesioną nad tobą wypowie słowa rozgrzeszenia.
7. Po udzieleniu ci rozgrzeszenia kapłan mówi np. Wysławiajmy
Boga bo jest dobry. Dopełnieniem i sprawdzianem prawdziwego nawrócenia i żalu jest zadośćuczynienie Bogu i ludziom za popełnione winy. Powinno się przejawiać w poprawie życia oraz naprawieniu szkód. Sakramentalna pokuta, która może mieć formę modlitwy lub dobrego uczynku, albo wprost wynagrodzenia wyrządzonej krzywdy jest czymś więcej niż pokutą i umartwieniem z własnego wyboru.
Pokuta ze spowiedzi jest
sakramentalna i jako rzecz świętą należy ją traktować. Obowiązkiem
penitenta jest zadaną mu pokutę przyjąć i wypełnić. Naznaczona przez
kapłana „pokuta” winna być w całości i osobiście przez penitenta
odprawiona, ponieważ jest to pokuta sakramentalna. Jest ona nakazana
i obowiązkowa, a jej nie wypełnienie należy zaznaczyć na następnej
spowiedzi. Nie odprawienie pokuty świadczy o lekceważeniu powagi
sakramentu, a jeżeli była ona za grzechy ciężkie, czyni spowiedź
nieważną. Najlepiej jest odprawić tę pokutę bezpośrednio po
spowiedzi lub w najbliższym czasie, aby później o niej nie
zapomnieć.
|
|||
|
Copyright © 2012 - cptiv - All rights reserved.