Jakie skutki sprawia namaszczenie chorych?

Skutki specjalnej łaski sakramentu namaszczenia chorych są następujące:
zjednoczenie chorego z męką Chrystusa dla
dobra chorego i całego Kościoła,
umocnienie do przyjmowania
po chrześcijańsku cierpień związanych z chorobą lub starością,
przebaczenie grzechów, jeśli chory nie
mógł go otrzymać przez sakrament pokuty,
powrót do zdrowia, jeśli to
 służy dobru duchowemu chorego,
przygotowanie na przejście do życia wiecznego.
 

1.  List św. Jakuba stwierdza, że chorych należy namaszczać po to, aby ich zbawić i przezwyciężyć ich chorobę. Należy szczególnie troszczyć się o to, aby sakrament ten przyjmowali ludzie, którzy poważnie niedomagają z powodu choroby lub podeszłego wieku. Wystarczy mądry i zgodny z prawdopodobieństwem sąd o tym, czy choroba jest poważna; jeśli tak, nie należy żywić skrupułów. O ile to konieczne, można poradzić się lekarza.

2. Sakrament można przyjąć powtórnie, jeżeli
chory odzyska siły, a potem stan jego znów się pogorszy albo jeśli nastąpi pogorszenie w trakcie tej samej choroby.

3. Jeżeli schorzenie jest poważne, chory powinien przyjąć sakrament namaszczenia przed operacją chirurgiczną.

4.  Ludzie starzy mogą przyjmować namaszczenie, kiedy czują się słabi, mimo że nie ma niebezpieczeństwa groźnej choroby.

5.  Chore dzieci mogą przyjmować namaszczenie, jeżeli są już na tyle świadome, żeby sakrament mógł przynieść im pocieszenie.

6.  Zarówno prywatne, jak i publiczne nauczanie powinno zachęcać wiernych do tego, aby w razie potrzeby prosili o sakrament chorych, a gdy przyjdzie czas, przyjmowali go pobożnie i z całkowitą wiarą. Nie wolno tracić sakramentu na skutek ciągłego odkładania chwili jego przyjęcia. Wszystkich, którzy opiekują się chorymi, trzeba informować o znaczeniu i skutkach sakramentu.

7.  Sakrament chorych można sprawować nad osobami nieprzytomnymi, lub takimi, które straciły zdolność posługiwania się rozumem, o ile jako chrześcijanie prosili o niego, gdy cieszyli się pełnią władz umysłowych.

8.  Jeżeli ksiądz wezwany został do osoby zmarłej, powinien modlić się, prosząc dla niej o odpuszczenie grzechów i łaskawe przyjęcie do królestwa niebieskiego. W takiej sytuacji kapłan nie może jednak celebrować sakramentu namaszczenia. Jeżeli zachodzi wątpliwość co do tego, czy chory jeszcze żyje, ksiądz może udzielić sakramentu namaszczenia warunkow

Maryjo, nasza najlepsza Matko, bądź obecna przy łóżkach wszystkich chorych świata:

– tych, którzy w tej chwili stracili świadomość i zbliża się ich śmierć;

– tych, którzy zaczynają swoją agonię;

– tych, którzy stracili wszelką szansę wyzdrowienia;

– tych, którzy nie mogli leczyć się z braku pieniędzy;

– tych, którzy tak bardzo pragną chodzić, a są unieruchomieni;

– tych, którzy powinni lepiej się odżywiać, aby mieć siłę do pracy;

– tych, którzy na próżno szukają w swoich łóżkach wygodniejszej pozycji, aby choć na chwilę

odetchnąć;

– tych, którzy w ciągu długich nocy nie mogą zasnąć;

– tych, którzy muszą wyrzec się swoich najbardziej upragnionych projektów;

– tych, których dręczą troski i obawy o rodzinę;

– tych, którzy nie potrafią pogodzić się ze swoją chorobą;

– tych zwłaszcza, którzy nie wierzą w lepsze życie;

– tych, którzy nie wiedzą, że i Chrystus cierpiał jak oni.