Jeżeli odbywa się procesja do ołtarza, wówczas pierwsi idą ministranci, następnie kapłan, a za nim narzeczeni, którym towarzyszą, stosownie do miejscowych zwyczajów, przynajmniej rodzice i dwaj świadkowie. W tym czasie śpiewa się pieśń na wejście.

Gdy wszyscy przybędą przed ołtarz i zajmą swoje miejsca, kapłan żegna się i pozdrawia wiernych jak zwykle na początku
Mszy. Następnie zwraca się do narzeczonych i zgromadzonych, aby wprowadzić ich do udziału w obrzędach. Może użyć jednej z podanych formuł albo dokonać tego własnymi słowami.

A. PIERWSZA FORMUŁA POWITANIA  

Najmilsi, przybyliście do naszej świątyni, aby w obecności kapłana oraz wspólnoty Kościoła Chrystus Pan uświęcił i utwierdził waszą miłość. Chrystus uświęcił was już w sakramencie chrztu, a teraz błogosławi waszej miłości oraz umacnia was przez sakrament małżeństwa, abyście byli sobie zawsze wierni i umieli podjąć i wypełnić obowiązki małżeńskie. Razem z wami będziemy słuchać słowa Bożego i uczestniczyć w ofierze eucharystycznej, aby was wspierać naszymi modlitwami.
Następuje akt pokuty.
 

Liturgia słowa odbywa się zgodnie z przepisami. Mogą być trzy czytania, z których pierwsze powinno być ze Starego Testamentu.
Po odczytaniu Ewangelii kapłan, w oparciu o tekst liturgiczny i w sposób  dostosowany   do   słuchaczy,   wygłasza   homilię o małżeństwie chrześcijańskim, o miłości i obowiązkach małżonków i o łaskach sakramentu.

Następne pytanie można opuścić, jeżeli przemawiają za tym okoliczności, np. starszy wiek narzeczonych.

Te trzy pytania poprzedzające zawarcie małżeństwa mają na celu upewnienie się w obecności świadków o wolności wyboru, o pełnej swobodzie decyzji osób zawierających małżeństwo oraz o ich chrześcijańskim podejściu do nierozerwalności i zadań małżeństwa.

Następnie wszyscy zebrani śpiewają stojąc hymn do Ducha Świętego O Stworzycielu Duchu, przyjdź, prosząc Ducha Prawdy i Uświęciciela o dary i łaski konieczne w małżeństwie.

W ważnych momentach wzywa Kościół pomocy Ducha Świętego, Tego, który w początkach wszechświata unosił się nad wodami, by obdarzyć go ładem, pięknem i życiem. To Duch Święty w chwili Zwiastowania zstąpił na Maryję i sprawił, że stała się Matką Syna Bożego. Duch Święty, będący miłością Ojca i Syna, ma pieczęcią swej miłości umocnić miłość małżonków. Ma stać się źródłem łaski, miłości i nowego życia.

W chwili zawierania małżeństwa narzeczeni zwracają się do siebie i podają sobie prawe dłonie, a kapłan wiąże je końcem stuły. Odtąd te ręce, teraz związane stułą, będą nierozerwalnie sobie towarzyszyły, pomagały, wspierały się - czy to będą ręce młode, zdrowe, silne, czy też spracowane, spękane, pokryte zmarszczkami
 

Narzeczem zwracają się do siebie i podają sobie prawe dłonie. Kapłan wiąże je końcem stuły.

Jeżeli narzeczeni nie mogą mówić, podpisują formułę wobec kapłana lub innymi znakami wyrażają zgodę na małżeństwo.

Kapłan usuwa stulą.

Istota sakramentu została spełniona. Ślubowanie dokonało się wobec Chrystusa i społeczności Kościoła. Chrystus w tym momencie stanął wśród małżonków. Umacnia ich jedność i miłość. Będzie im towarzyszył przez całe życie małżeńskie i obdarzał łaskami stanu. Jego pomoc będzie im potrzebna, by ich ustrzec przed egoizmem. Miłość i wierność małżeńska będzie przechodziła okresy prób i doświadczeń - obecność Chrystusa będzie wtedy rękojmią wytrwania. Jednocześnie podniesienie małżeństwa przez Chrystusa do godności sakramentu umacnia powołanie małżonków do udziału w zbawianiu siebie wzajemnie, swych dzieci i innych ludzi.

Małżeństwo nie jest zatem tylko osobistą sprawą dwojga ludzi, jest konieczne dla społeczeństwa i dla Kościoła.

Następuje modlitwa powszechna, czyli modlitwa wiernych, według tekstów zawartych w rozdziale IV.
Jeśli jest przewidziane wyznanie wiary, odmawia się je po modlitwie powszechnej.

Modlitwa  powszechna obejmuje nowożeńców, ich bliskich oraz potrzeby całego Kościoła. Podane intencje należy dostosowywać do okoliczności. Wskazane jest, aby nowożeńcy uczestniczyli w ustaleniu brzmienia wezwań modlitwy powszechnej.

Intencje modlitwy powszechnej podaje kantor albo sam kapłan. W grupach dobrze przygotowanych można je rozdzielić na członków rodziny nowożeńców. Także nowożeńcy mogą podać intencje dotyczące ich rodziców, bliskich i zgromadzonych.

Do liturgii eucharystycznej, którą odprawia się w zwykły sposób, wprowadza się niżej wskazane zmiany. W czasie obrzędu przygotowania darów nowożeńcy mogą przynieść do ołtarza chleb i wino.  Odmawia siej własną prefację W modlitwach eucharystycznych 1-3 odmawia się specjalną modlitwę wstawienniczą.  Po Modlitwie Pańskiej kapłan z wyciągniętymi rękoma odmawia tekst uroczystego błogosławieństwa dla małżonków.