|
Tak |
Nie |
|
|
Wydaje mi się możliwe, abym mógł kogoś uderzyć. |
||
|
Trudno powstrzymać mi się od kłótni, gdy ktoś nie zgadza się ze mną. |
||
|
Zdarza mi się kogoś uderzyć, gdy jestem zdenerwowany. |
||
|
W razie potrzeby używam pięści w obronie swoich praw. |
||
|
Kiedy się rozłoszczę, wygaduję przykre rzeczy. |
||
|
Czasem lubię robić innym na złość. |
||
|
Jeśli ktoś mnie pierwszy zaczepi nie ujdzie mu to bezkarnie. |
||
|
Gdy spieram się z kimś, to zwykle podnoszę głos. |
||
|
Mam wrażenie, że ludzie często usiłują mnie rozgniewać lub rozłościć. |
||
|
Czasami mam nieodpartą ochotę zrobić komuś krzywdę. |
||
|
Bywam brutalny w pewnych okolicznościach. |
||
|
Często jestem opryskliwy dla ludzi, którzy na to nie zasługują. |
||
|
Często bez namysłu mówię ludziom przykre rzeczy. |
||
|
Łatwo wpadam w złość, ale szybko mi to przechodzi. |
||
|
Często powiem komuś tak, że mu pójdzie w pięty. |
||
|
Łatwo się unoszę, gdy ktoś stroi sobie ze mnie żarty. |
||
|
Zdarza mi się wpadać w taką wściekłość tak, że rzucam czym się da. |
||
|
Gdy jestem silnie rozgniewany, trzaskam drzwiami. |
||
|
Często czuję, że mogę wybuchnąć z byle powodu. |
||
|
Jestem czasem w takim nastroju, że wszystko mnie denerwuje. |
||
|
Gdy mnie złość poniesie, zawsze potem tego żałuję. |
||
|
Często drażnią mnie jakieś drobiazgi. |
||
|
Wpadłem kiedyś w taką złość, że chwyciłem jakiś przedmiot i zniszczyłem go. |
||
|
Czasem w złości uderzam pięścią w stół. |
||
|
Wyraźnie okazuję niezadowolenie, gdy nie mogę postawić na swoim. |
||
|
Łatwo się niecierpliwię. |
||
|
Czasem lubię robić ludziom na złość. |
||
|
Często mówię ludziom przykre rzeczy, gdyż na to zasługują. |
||
|
Często odgrażam się, choć nie mam zamiaru nikomu zrobić nic złego. |
||
|
Gdy się zdenerwuję, okazuję innym, że jestem w złym nastroju. |
Jeśli czujesz, że zaraz stracisz panowanie nad sobą, opuść pole bitwy i nie wracaj dopóki się naprawdę nie uspokoisz. W tym celu trzeba podjąć pewne kroki: wyjdź na chwilę; idź w spokojne miejsce, gdzie możesz powrócić do równowagi; poszukaj zajęcia, które pomoże ci się uspokoić; pozwól sobie na relaks, odprężenie; pozwól, żeby minęło uczucie utraty kontroli, nie spiesz się. Kiedy będziesz już gotowy, wróć i omów z innymi to, co się zdarzyło.
• Rozchmurz czoło i odpręż się.
Rozładowywanie napięcia powstałego w ciele jest umiejętnością. Czasem trzeba się tego po prostu nauczyć. Oto kilka wskazówek, które możesz zastosować od razu: spoglądaj łagodniej - pozwól odpocząć drobnym mięśniom wokół oczu; oddychaj głęboko - weź 10 głębokich, miarowych oddechów i licz je na głos lub po cichu; mów normalnym głosem - kontroluj swój głos, sprawdź jaka głośność i tonacja są dla ciebie naturalne, jeżeli zwykle podnosisz głos, staraj się mówić ciszej; napnij kilka mięśni, a potem je rozluźnij.
• Przestań starać się kontrolować innych.
Wpadasz w złość, bo wydaje ci się, że inni mają w stosunku do ciebie jakieś zobowiązania i powinni spełniać twoje życzenia. No, cóż, na pewno nie będą. Mają własne życie. Przestań więc próbować za wszelką cenę podporządkować ich sobie. Skończ nagonki i przepychania!
• Zaakceptuj odmienność.
Każdy myśli i działa inaczej. Zaakceptuj to. Nie staraj się zmieniać innych na siłę. Nie zmuszaj, żeby "zrozumieli", że to ty masz rację. Mają prawo do własnego zdania. Tak jak ty. Musisz nauczyć się mówić to, co masz do powiedzenia, raz i tylko raz. Potem wycofaj się i uspokój. Ludzie o wiele chętniej słuchają, kiedy ich się do tego nie zmusza. Skończ z groźbami i żądaniami, one w którymś momencie przestają odnosić skutek.
• Proś zamiast żądać.
Proś, nie żądaj. Bądź wdzięczny, jeżeli dostaniesz to, o co prosisz. Bądź uprzejmy, jeżeli tego nie dostaniesz. Życie stanie się prostsze, kiedy zaakceptujesz fakt, że nie masz żadnych praw w stosunku do czasu, pieniędzy, ciał i dusz innych ludzi. Zanim to zrozumiesz może być ciężko.
• Nagradzaj zamiast karać.
Nałogowcy złości nie wiele wiedzą o nagrodach. O wiele lepiej idzie im karanie i grożenie np.: "zrób, czego chcę a nie stanie ci się krzywda". Nagradzaj, dysponujesz wieloma nagrodami: materialnymi jak upominki, kwiaty, słodycze, najcenniejsze są jednak słowa: pochwały, przemyślane komentarze, zrozumienie, wysłuchanie.
• Mów spokojnie, nie przeklinaj.
Skończ z krzykami, wrzaskami i przekleństwami, a w zamian będziesz otrzymywał więcej tego, na czym ci naprawdę zależy. Jeżeli będziesz zwracał się do innych z szacunkiem, oni też będą cię o wiele lepiej traktować. Nie spodziewaj się rezultatów natychmiast. Kilku pierwszych spokojnych wypowiedzi nikt nie zauważy. Ale z czasem na pewno tak się stanie.
• Bierz odpowiedzialność za wszystko, co mówisz i robisz.
Nikt nie dzieli z tobą odpowiedzialności. Zapomnij o istnieniu zwrotu "doprowadzasz mnie do wściekłości". Jest nic niewarte. O wiele uczciwiej jest mówić "doprowadzam się do wściekłości". Ty jesteś właścicielem swoich ust i ty jesteś całkowicie odpowiedzialny za słowa, które z nich się wydobywają.
• Traktuj innych z szacunkiem.
Oto zachowania wskazane: rozmawiaj spokojnie; uważnie słuchaj tego, co mówią inni; wyszukuj u innych cechy godne pochwały; mów im, że są potrzebni i godni miłości; nie podnoś głosu, nawet jeżeli masz odmienne zdanie; pozwól innym wziąć odpowiedzialność za ich życie, w czasie kiedy ty bierzesz odpowiedzialność za swoje.
• Mów innym, co cię trapi:
Bądź bezpośredni - koniec z chłodną obojętnością, z kazaniami, pouczeniami. Mów wyłącznie prawdę. Do niczego nie są potrzebne godziny lodowatego, znaczącego milczenia.
Bądź konkretny - nie mów niejasno, zawile, niezrozumiale.
Bądź uprzejmy- tzn. zachowuj się grzecznie w stosunku do innych, nawet jeżeli się złościsz.
• Stosuj wypowiedzi typu "ja".
Składają się one z:
l) omówienia konkretnego problemu, który cię trapi.
2) twoich odczuć na ten temat.
3) twoich konkretnych oczekiwań w związku z daną sprawą.Możesz zejść z drabiny złości i przemocy. Nie po to, żeby być miłą osobą. Nie dlatego, że inni tak mówią. Możesz zejść z drabiny złości, ponieważ złość rujnuje twoje życie!
Co się dzieje z dzieckiem, gdy jest świadkiem przemocy w rodzinie?
Dzieci obawiają się o zdrowie i życie swoich rodziców, a także o własne.
• Poczucie winy
Dzieci czują się odpowiedzialne za przemoc. Myślą, że są przyczyną agresywnego zachowania swoich rodziców.
• Abiwalencja uczuć
Dzieci odczuwają zarówno miłość, jak i nienawiść do rodzica, który stosuje przemoc. Żyją w chaosie emocjonalnym.
• Brak zaufania
Dzieci, które doświadczają przemocy, mają trudności z nawiązywaniem bliskich kontaktów z rówieśnikami. Nie potrafią zaufać.
• Agresywność
Wiele dzieci odreagowuje agresją to, co dzieje się w ich domach. Uczą się, że przemoc jest jedynym sposobem rozwiązywania konfliktów, które są dla nich niebezpieczne.
• Bierność
Niektóre dzieci są gotowe zrobić wiele, by wszystkich zadowolić. Ulegają wszelkim prośbom i naciskom ze strony otoczenia. Czasami mogą pod wpływem innych robić rzeczy, które są dla nich niebezpieczne.
• Zamiana ról
Dzieci często zmuszane do pełnienia roli osoby dorosłej. Rodzice są zbyt zajęci swoimi konfliktami, by spełniać obowiązki rodzicielskie. Dzieci pozbawione są dzieciństwa.
• Kłopoty w szkole
Dzieci chcą pozostawać w domu, ponieważ myślą, że w ten sposób mogą kontrolować przemoc. Dziecko opuszcza zajęcia w szkole, ma coraz gorsze wyniki w nauce, kłopoty z uczeniem się i koncentracją.
• Smutek
Dziecko czuje się przygniecione ciężarem swojej bezradności wobec przemocy w domu. W niektórych przypadkach dzieci podejmują próby samobójcze jako ostateczne rozwiązanie swoich problemów.
• Opóźniony rozwój
Dzieci, które nie mają zapewnionej właściwej opieki, rozwijają się gorzej od swoich rówieśników.
• Zaburzenia mowy
Konsekwencją życia w ciągłym stresie mogą być zaburzenia mowy.
• Dolegliwości związane ze stresem
Dzieci często odczuwają dolegliwości somatyczne, takie jak bóle głowy i żołądka, moczenie nocne. Ich ogólny stan zdrowia jest zły.
• Urazy fizyczne
Dzieci często doznają poważnych urazów fizycznych w wyniku przemocy.
Jak zapewnić bezpieczeństwo sobie i swoim dzieciom?
• Kogo możesz wezwać na pomoc w momencie awantury?
• Czy będziesz mogła wezwać policję, gdy znowu dojdzie do aktów przemocy? Czy możesz w porozumieniu z dziećmi i sąsiadami opracować jakiś sygnał, aby mogli w krytycznym momencie wezwać na pomoc policję?
• Jeżeli zajdzie potrzeba ucieczki, dokąd możesz się udać? Którędy będziesz mogła opuścić dom?
• Zorientuj się, jakie są niebezpieczne miejsca w domu, nie daj się tam złapać w pułapkę.
• W trakcie gwałtownego ataku najlepiej zaufaj własnemu osądowi, co w danej sytuacji powinnaś uczynić - niekiedy najlepiej jest uciec, innym razem słuszniej będzie uspokoić napastnika.ZAPAMIĘTAJ!
Dobre jest każde rozwiązanie,
które zapewni Ci bezpieczeństwo!Gdy zamierzasz rozstać się ze sprawcą, zastanów się nad następującymi kwestiami:
• Gdzie i kiedy możesz się bezpiecznie przeprowadzić? Czy dysponujesz środkami transportu? Pieniędzmi? Czy masz dokąd pójść?
• Czy miejsce, do którego zamierzasz się udać, jest bezpieczne?
• Czy będziesz mogła wezwać policję, gdyby okazało się to konieczne?
• Komu zamierzasz powiedzieć, a komu nie, o swojej przeprowadzce?
• Co sama możesz zrobić lub co inni mogą zrobić, aby partner nie zdołał Cię znaleźć?
• Czy będziesz mogła bezpiecznie udawać się codziennie do pracy lub do szkoły, by odebrać stamtąd dzieci?
• Jakie podejmiesz kroki prawne, byś mogła poczuć się bezpiecznie?
• Czy znasz numery telefonu miejscowych instytucji, które mogą Ci pomóc?
Kiedy zdecydujesz się na opuszczenie domu, zabierz ze sobą potrzebne rzeczy i dokumenty. Kopie ważnych dokumentów przechowuj u przyjaciół, na wypadek, gdybyś musiała opuścić dom w nagłej sytuacji albo gdyby partner utrudniał Ci do nich dostęp.Na wypadek, gdybyś musiała uciekać, przygotuj następujące rzeczy:
• dowód osobisty
• legitymację ubezpieczeniową
• akt zawarcia małżeństwa i akty urodzenia dzieci
• prawo jazdy
• kartę telefoniczną
• lekarstwa i recepty
• dokumenty rozwodowe i inne dokumenty sądowe
• ubrania i inne niezbędne rzeczy dla siebie i dzieci
• klucze do mieszkania
On jest dobrym ojcem
Kobiety mówią: On jest złym mężem, ale dobrym ojcem. On tylko mnie bije i poniża, nie robi nic złego dzieciom.
Zastanów się, co może czuć Twoje dziecko, gdy Ty płaczesz i próbujesz ukryć kolejne siniaki pod makijażem? Dzieci będąc świadkami przemocy, również jej doznają! Twoje dziecko uczy się, że świat jest przepełniony przemocą, bólem i cierpieniemNie poradzę sobie finansowo
Często (choć nie zawsze) ofiary przemocy są zależne finansowo od swoich partnerów. Przyczyny są różne. Sprawcy nierzadko utrudniają swoim żonom podjęcie pracy zarobkowej. Często też ofiary nie wierzą, że mogłyby podjąć pracę. Twój partner, mąż - tak samo jak Ty - ma prawny obowiązek łożenia na utrzymanie dzieci i potrzeby domowe. Jeśli nie chce dawać Ci pieniędzy na potrzeby rodziny, możesz zwrócić się do sądu o alimenty na dzieci i siebie.
Istnieją też instytucje (np. ośrodki pomocy społecznej), które pomogą Ci przezwyciężyć trudną sytuację materialną. Mogą też pomóc Ci w znalezieniu pracy.On mnie zabije, jeśli będę próbowała coś zmienić
Wszelkie groźby, ostrzeżenia powinnaś traktować bardzo poważnie i informować o nich prokuraturę. Jeśli czujesz, że Twoje życie jest zagrożone, a prokurator nie podejmuje kroków, by Cię ochronić, rozważ opuszczenie domu. Schronienia możesz szukać w ośrodkach interwencji kryzysowych, w domach samotnej matki itp. Ogólnopolski telefon "Niebieska Linia" posiada informacje o tych placówkach. ZADZWOŃ!!!On się zmieni
Kobiety mówią: On naprawdę przeprasza, wszystko będzie w porządku. Pozostają w niszczącym związku, bo wierzą, że on się zmieni. Sprawcy potrafią przepraszać i obiecywać, że to się nigdy nie powtórzy. Zastanów się, ile razy Twój mąż obiecywał poprawę?To moja wina
Kobiety często obwiniają się za przemoc. Są przekonane, że zrobiły coś (albo czegoś nie zrobiły) i dlatego partner był agresywny. Wierzą, że bicie było uzasadnioną i sprawiedliwą karą. Bijąc Cię i poniżając, Twój partner łamie prawo. Pamiętaj, że przemoc w rodzinie jest przestępstwem!
Czy znasz swoje prawa? Czasami, a może nawet często zastanawiasz się nad swoimi prawami. Próbujesz ustalić, co Ci wolno we własnym domu. Być może wielokrotnie słyszałaś, że:
• nic Ci nie wolno
• nie masz do niczego prawa
• nic nie jest Twoje
• jesteś głupia
• wszyscy wiedzą, że jesteś wariatką
• masz duże szczęście, że jestem z Tobą.
Nikt nie ma prawa tak do ciebie mówić!Czy pamiętasz swoje podstawowe prawa? Zastanów się, czy są one respektowane przez Twojego partnera i bliskich! Pamiętaj! * Masz prawo żyć w domu wolnym od przemocy.
* Masz prawo czuć się bezpiecznie w swoim domu.
* Masz prawo do szacunku i godnego traktowania.
* Masz prawo do swobodnego wyrażania swojego zdania, nawet jeśli Twój partner myśli zupełnie inaczej.
* Masz prawo współuczestniczyć w podejmowaniu decyzji dotyczących spraw związanych z Waszą rodziną, domem, dziećmi, wydatkami. Twoje potrzeby, sprawy są równie ważne jak Twojego partnera.
* Masz prawo szukać profesjonalnej pomocy w sytuacji, gdy jesteś niezadowolona lub zaniepokojona tym, co się dzieje w domu.
* Masz prawo popełniać błędy. Masz prawo do bycia niedoskonałą matką czy żoną.
* Masz prawo korzystać ze swoich praw.
* Masz prawo szukać pomocy dla siebie i bliskich.
* Masz prawo żyć godnie, bezpiecznie, radośnie i twórczo.
* Masz prawo do zmiany swojego życia.
* Masz prawo chronić zdrowie i życie swoje i bliskich.
Masz obowiązek bronić własne dzieci!
|
MASZ PRAWO SZUKAĆ POMOCY, GDY TWOJE PRAWA SĄ ŁAMANE!
Twoje ważne numery:1. Ogólnopolski telefon zaufania dla ofiar przemocy w rodzinie "Niebieska Linia"
0-801 12 00 02 (płatny tylko pierwszy impuls) dni powszednie i soboty 10.00-22.00,
niedziela i święta 10.00-16.00
(0-22) 666 00 60 (linia płatna) dni powszednie 10.00 - 22.00
2. Policja - telefon interwencyjny 997 (czynny przez całą dobę)
3. Policyjny telefon zaufania dla ofiar przestępstw (zadzwoń, jeżeli jesteś niezadowolona z pomocy udzielonej przez funkcjonariuszy policji) 0-800 142 555czynny codziennie (również w święta) 8.00 - 24.00
