MINISTRANT - to sługa Chrystusa, który w czasie sprawowania liturgicznych obrzędów spełnia posługę pomocniczą w sposób określony przepisami Kościoła. Słowo "ministrant" pochodzi z języka łacińskiego " ministrare" i oznacza "służyć, pomagać". Ministrant służy kapłanowi i ludowi Bożemu, a przez to służy samemu Bogu. 

Nasuwa się pytanie; od kiedy są ministranci? Odpowiedź na to pytanie jest właściwie bardzo prosta. W narodzie izraelskim było jedno pokolenie wybrane do służby w świątyni – potomkowie Lewiego. Lewici pomagali kapłanom z rodu Aarona przy składaniu rozmaitych ofiar Mogli to robić tylko mężczyźni. W Ewangelii świętego Łukasza czytamy, że któregoś dnia Jezus zwinął Księgę Izajasza, podał ją słudze i usiadł. Było to w szabat, w murach Nazaretańskiej synagogi.

W powstającym Kościele apostołowie bardzo szybko przekonali się, że nie ze wszystkim dają sobie radę. Potrzebowali kogoś do posługiwania wiernym. Wybrali więc siedmiu pomocników i nazwali ich diakonami, to znaczy sługami.

Gdy wspólnoty chrześcijańskie stawały się coraz większe, gdy zaczęto budować kościoły, powstawały też nowe rodzaje służby podczas nabożeństw. Wszystko, co było do wykonania, dzielono w formie różnych zadań pomiędzy członków danej wspólnoty. Przede wszystkim potrzeba było chłopców, ze względu na ich mocne i dźwięczne głosy. Dlatego chłopcy jako pierwsi zostali lektorami i kantorami. Z czasem gdy Kościół dynamicznie rozszerzał się w północnej Europie, rozwijał szereg kolejnych posług, pozostała jednak służba ministranta i kościelnego. To, co wcześniej należało do różnych osób, przejęły teraz grupy ministranckie; była to służba przy księgach, przynoszenie darów, noszenie świec, przygotowanie kadzidła, noszenie krzyża i chorągwi, zbieranie darów itd. Ministranci uczyli się na pamięć łacińskich tekstów Mszy Świętej, które odmawiali na przemian z prezbiterem.

Sobór Watykański II przyniósł nam reformę liturgiczną. Dzięki niej wrócono do pierwotnej tradycji. Ponownie mamy w Kościele rozmaite rodzaje posługi: lektorów czytających teksty Pisma Świętego, wiernych przynoszących do ołtarza chleb i wino lub czytających modlitwę powszechną, kantorów i innych. Wielu uważało, że nadszedł schyłek ministrantury, zwłaszcza że odpadła konieczność posługiwania się łaciną. Na szczęście mylili się. Tak jak dawniej, tak i obecnie ministranci są bardzo potrzebni do posługiwania w czasie liturgii. Każda wspólnota Kościoła powinna troszczyć się o formację liturgiczną chłopców, aby nauczyć ich, jak się nosi krzyż i świece oraz jak należy obchodzić się z kadzidłem. Starszych chłopców formować do właściwego przekazu Bożego Słowa podczas zgromadzenia liturgicznego. Służba Liturgiczna Ołtarza w ciągu stuleci przeobrażała się, jednak zawsze zachwycała, i będzie tak długo, jak długo będzie kościół i jego nabożeństwa

 

Kto może zostać ministrantem?

Ministrantem może zostać ten, kto: 

1.     Jest ochrzczony,

2.     Został dopuszczony do wspólnoty eucharystycznej,

3.     Odznacza się poprawną postawą i gorliwie uczęszcza na katechezę,

4.     Posiada zgodę rodziców.

 

Do ministrantów trzeba stosować słowa Chrystusa:
"Nie wyście mnie wybrali, ale Ja was wybrałem".

Kandydat na ministranta powinien więc być chłopcem odważnym, zdyscyplinowanym i posłusznym, uprzejmym dla starszych, zgodnym i opanowanym oraz posiadającym odpowiednie zdolności intelektualne.

Wszystkich chętnych, którzy chcą wstąpić w szeregi Liturgicznej Służby Ołtarza lub uzyskać szczegółowe informacje na temat posługi Ministranta, prosimy o kontakt z ks. Sebastianem Tomczakiem  

Serdecznie Zapraszamy!!!

 

 

 

 

 

Zasady ministranta  
1. Ministrant kocha Boga i dla Jego chwały wzorowo spełnia swoje obowiązki.
2. Ministrant służy Chrystusowi w ludziach.
3. Ministrant zwalcza swoje wady i pracuje nad swoim charakterem.
4. Ministrant rozwija w sobie życie Boże.
5. Ministrant poznaje liturgię i żyje nią.
6. Ministrant wznosi wszędzie prawdziwą radość.
7. Ministrant przeżywa Boga w przyrodzie.
8. Ministrant zdobywa kolegów w pracy i zabawie dla Chrystusa.
9. Ministrant jest pilny i sumienny w nauce i pracy zawodowej.
10.Ministrant modli się za Ojczyznę i służy jej rzetelną pracą.

 

 

USTALENIA DOTYCZĄCE PORZĄDKU DLA MINISTRANTÓW

1. Ministrant przychodzi na wyznaczone i zatwierdzone przez księdza Opiekuna służby.

2. Ministrant sam wszystkie przewidziane w zamiarach nieobecności zgłasza ks. Opiekunowi lub swojemu animatorowi i prosi o zmianę pory służby, ewentualnie o zwolnienie ze służby. Ministrant planując jakikolwiek wyjazd sam załatwia sobie zastępstwo. Wyjazd bez zastępstwa traktowany jest jako nieobecność. 

3. Brak obecności na Mszy św. na którą ministrant jest wyznaczony traktuje się jako nieobecność. 

4. Trzy nieobecności na:

Þ  Mszy św. w niedzielę i uroczystość nakazaną

Þ  Mszy św. w tygodniu (służby obowiązkowa por. 1)

Þ  Zbiórce ministranckiej

Þ  Służbie dodatkowej (z polecenia ks. Opiekuna)

powodują zawieszenie ministranta w służbie. Zaś trzy nieobecności, po pierwszym zawieszeniu powodują usunięcie ministranta z grona ministranckiego.

5. Innymi przyczynami do zawieszenia lub usunięcia ministranta mogą być brak zdyscyplinowania, brak kultury osobistej i inne.

6. Zwolnienie z służby , to : zwolnienie lekarskie, bądź kontakt telefoniczny rodziców z ks. Opiekunem.

7. Za udowodnioną kradzież  (prasa katolicka,  kolędy) następuje usunięcie ministranta z wspólnoty ministrantów, oraz zostanie poinformowana szkoła.

8. Nieobecność na zbiórce nie zwalnia ministranta z braku posiadanych informacji. Patrz - tablica ministrancka (zakrystia).

9. Jeżeli nie ma zbiórki tzn. jest odwołana , nie zwalnia to ministranta z braku informacji. Patrz - tablica ministrancka (zakrystia)

10. Ministrant dba o regularną spowiedź świętą. Przy ołtarzu służy tylko wtedy, kiedy może przyjąć Komunię Świętą.

11. Miejscem ministranta jest prezbiterium a nie ławki w kościele.

12. Ministrant przychodzi  do kościoła 10 minut przed rozpoczęciem Liturgii, natomiast 5 minut przed rozpoczęciem Liturgii zachowuje milczenie.

13. W razie nieobecności Animatorów, Grupowi mają obowiązek wyznaczenia funkcji, oraz sprawdzenia obecności.

14. Ministrant na zbiórkę przynosi : Pismo Święte, zeszyt, długopis.

15. W czasie Mszy Św. i nabożeństw ministrant nie wychodzi do zakrystii.

16. Sprzedający gazety w niedziele wychodzą z prezbiterium dopiero po modlitwie po komunii św., a nie wcześniej.

17. Ministrant do kościoła  przychodzi zawsze czysto i schludnie ubrany (długie spodnie, pełne obuwie), a w niedziele stara się być ubrany odświętnie.

Ministrant powinien zadbać o swój wygląd zewnętrzny (odpowiednia fryzura, czyste paznokcie i ręce, pełne obuwie).