Sakrament święceń jest sakramentem, dzięki któremu posłanie, powierzone przez Chrystusa Apostołom, nadal jest spełniane w Kościele aż do końca czasów. Jest to więc sakrament posługi apostolskiej. Obejmuje on trzy stopnie: episkopat, prezbiterat i diakonat. KKK: 1536
 

W służbie eklezjalnej wyświęconego kapłana jest obecny w swoim Kościele sam Chrystus jako Głowa swojego Ciała, jako Pasterz swojej trzody, Arcykapłan odkupieńczej ofiary, Nauczyciel Prawdy. To właśnie wyraża Kościół, mówiąc, że kapłan na mocy sakramentu święceń działa "w osobie Chrystusa-Głowy" (in persona Christi Capitis): Jest więc jeden i ten sam Kapłan, Chrystus Jezus, którego najświętszą Osobę zastępuje kapłan. Ten ostatni bowiem dzięki konsekracji kapłańskiej upodabnia się do Najwyższego Kapłana i posiada władzę działania mocą i w osobie samego Chrystusa (virtute ac persona ipsius Christi).
Chrystus jest źródłem wszelkiego kapłaństwa: kapłan Starego Prawa był figurą Chrystusa, a kapłan Nowego Prawa działa mocą i w imieniu samego Chrystusa. KKK: 1548

 

kaplanstwo"Urząd... który Pan powierzył pasterzom ludu swego, jest prawdziwą służbą". Kapłaństwo jest całkowicie skierowane ku Chrystusowi i ludziom. Zależy całkowicie od Chrystusa i Jego jedynego kapłaństwa; zostało ustanowione dla ludzi i dla wspólnoty Kościoła. Sakrament święceń przekazuje świętą władzę, która jest jedynie władzą Chrystusa. Wykonywanie tej władzy powinno więc stosować się do wzoru Chrystusa, który z miłości uczynił się ostatnim i stał się sługą wszystkich. "Słusznie więc nazwał Pan opiekę nad owieczkami dowodem miłości względem Niego". KKK: 1551

 


"Święcenia ważnie przyjmuje tylko mężczyzna (vir) ochrzczony". Pan Jezus wybrał mężczyzn (viri), by utworzyć kolegium Dwunastu Apostołów, i tak samo czynili Apostołowie, gdy wybierali swoich współpracowników, którzy mieli przejąć ich misję. Kolegium Biskupów, z którym prezbiterzy są zjednoczeni w kapłaństwie, uobecnia i aktualizuje aż do powrotu Chrystusa kolegium Dwunastu. Kościół czuje się związany tym wyborem dokonanym przez samego Pana. Z tego powodu nie są możliwe święcenia kobiet. KKK: 1577

 

Wszyscy pełniący posługę święceń w Kościele łacińskim, z wyjątkiem stałych diakonów, są zazwyczaj wybierani spośród wierzących nie żonatych mężczyzn, którzy chcą zachować celibat "dla Królestwa niebieskiego" (Mt 19, 1618 12). Powołani do tego, by poświęcić się niepodzielnie Panu i "Jego sprawom", oddają się całkowicie Bogu i ludziom. Celibat jest znakiem nowego życia, do służby któremu jest konsekrowany szafarz Kościoła. Przyjęty radosnym sercem, zapowiada on bardzo jasno Królestwo Boże. KKK: 1579

 


Sakrament święceń przyjmującego go upodabnia do Chrystusa dzięki specjalnej łasce Ducha Świętego, czyniąc go narzędziem Chrystusa dla Jego Kościoła. Święcenia uzdalniają go, by mógł działać jako przedstawiciel Chrystusa, Głowy Kościoła, w Jego potrójnej funkcji kapłana, proroka i króla. Jak w przypadku chrztu i bierzmowania, to uczestnictwo w funkcji Chrystusa jest udzielane raz na zawsze. Sakrament święceń wyciska również niezatarty charakter duchowy i nie może być powtarzany ani udzielany tylko na pewien czas. KKK: 1582

 


Kapłaństwo jest sakramentem, który daje władzę sprawowania świętych obowiązków związanych z kultem Bożym i zbawieniem dusz, który wyciska na duszy osoby przyjmujacej ten sakrament charakter sługi Bożego.

 


Sakrament Kapłaństwa został ustanowiony przez Chrystusa. Chrystus Pan, wybrawszy Sobie ze świata uczniów i Apostołów, dał im uprawnienia kapłańskie: "Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam" (Jan 20, 21), władzę nauczania i udzielania Chrztu świętego: "Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu" (Mat. 28, 19), władzę sprawowania Ofiary św.: "To czyńcie na Moją pamiątkę" (Łuk. 22, 19) i moc odpuszczania grzechów: "Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane" (Jan 20, 23). Apostołowie zaś - zgodnie z wolą Pana Jezusa - otrzymane od Niego łaski i uprawnienia przekazali swym następcom w chwili, kiedy im udzielali Sakramentu Kapłaństwa.

 


Owoce Sakramentu Kapłaństwa:

 

-udziela władzy do ważnego, a łaski do godnego wykonywania powinności kapłańskich;

 

-wyciska niezatarte znamię kapłana Chrystusowego;

 

-pomnaża łaskę uświęcającą.

 


Kapłaństwo jest powołaniem, a powołanie jest łaską, która musi trafić na odpowiedni grunt, aby się przyjęła.

Temat: O udzielaniu sakramentu kapłaństwa  / przebieg spotkania /

 

1. Modlitwa do Ducha Świętego o dar mądrości.

2. Gra na początek

Animator gra z uczestnikami w tabu. Gra polega na tym, aby luźne skojarzenia doprowadziły uczestników gry do hasła. Opowiadający nie może użyć podpowiedzi najbardziej kojarzących się z hasłem. Karty znajdują się w załączniku nr 1.

- Jakie udało się odgadnąć hasła?

(sutanna, ornat, Eucharystia, namaszczenie rąk)

- Znając te cztery hasła, zapytaj z kim kojarzą się uczestnikom spotkania.

Odp.: Kapłan

 

3. Ćwiczenie

Przy pomocy fragmentów z Pisma Świętego określ jaką funkcję pełni kapłan.

Hbr 5,1-4 (sprawowanie Eucharystii, wobec wiernych pokutujących pełni posługę pojednania, wobec chorych – posługę pokrzepienia, przedstawia Bogu Ojcu potrzeby i błagania wiernych)

1 Tm 5, 17 (poświęca się głoszeniu słowa i zgłębianiu świętej nauki, przewodniczy wspólnocie)

4. Jak wygląda udzielanie sakramentu kapłaństwa?

(Animator opowiada uczestnikom o święceniach kapłańskich wykorzystując podane niżej wiadomości, jeśli pozwalają warunki można poprosić księdza o udostępnienie płyty DVD z nagraniem własnych święceń i wspólnie obejrzeć fragment omawiając poszczególne czynności)

Święcenia kapłańskie odbywają się podczas Eucharystii. Sprawuję ją biskup, który jest szafarzem święceń. Na tej Mszy Świętej obrzędy wstępne oraz Liturgia Słowa odbywają się, jak zwykle, aż do Ewangelii włącznie. Następnie rozpoczynają się święcenia prezbiterów.

Na samym początku biskupowi zostaną przedstawieni kandydaci. Każdy z nich jest wezwany z imienia i nazwiska, po czym podchodzi do biskupa i składa mu ukłon. Biskup wygłasza homilię, po której przemawia do kandydatów. Zadaje im pytania dotyczące wiernego sprawowania posługi kapłańskiej, głoszenia Ewangelii, sprawowania Eucharystii i sakramentu pokuty, wypraszania Bożego miłosierdzia, nieustannej modlitwy za lud. Kandydaci odpowiadają: Chcę. Następnie wybrany podchodzi do biskupa, klęka przed nim, swoje złożone ręce wkłada w ręce biskupa. Przyrzeka cześć i posłuszeństwo biskupowi i jego następcom. Biskup zawsze dodaje: „Niech Bóg, który rozpoczął w Tobie dobre dzieło, sam go dokona.”

 

Po tym obrzędzie kandydaci padają na twarz, a wierni na czele z biskupem odmawiają litanię błagalną do Wszystkich Świętych.

Po odśpiewaniu wstają, a na ich głowy zostają nałożone ręce. Pierwszy czyni to biskupa i wszyscy obecni kapłani na znak włączenia we wspólnotę kapłańską.

Do obrzędów wyjaśniających należy nałożenie stuły oraz ornatu.

Następnie ręce kandydatów biskup namaszcza olejem krzyżma i przekazuje im kielich z winem oraz patenę z hostią. Biskup i wybrani prezbiterzy przekazują nowo wyświęconym kapłanom pocałunek pokoju.

 

W tym miejscu kończy się udzielanie sakramentu kapłaństwa. Kandydaci mogą sprawować Eucharystię, dlatego zostają zaproszeni do stołu eucharystycznego. Msza Święta przebiega już dalej we właściwym rytmie.

5. Animator prosi uczestników o wybranie przez nich najważniejszych momentów podczas udzielania sakramentu kapłaństwa. Istotą udzielania święceń jest gest nałożenia rąk biskupa i modlitwa święceń wygłaszana przez głównego szafarza.

(Zostały one wytłuszczone w punkcie czwartym)

6. W jaki sposób możemy wspierać kapłanów?

(Tu padają luźne skojarzenia. Ważne, aby animator zaproponował swoim uczestnikom modlitwę za kapłanów pracujących w parafii. Dlatego niech przygotuje karteczki z imieniem księdza, a następnie poprzez losowanie wręczy uczestnikom zadanie modlitwy za kapłana do najbliższego spotkania)

7. Modlitwa św. Faustyny za kapłanów.

 

Panie, daj nam świętych kapłanów,

Ty sam ich utrzymuj w świętości.

O Boski i Najwyższy Kapłanie,

niech moc miłosierdzia Twego

towarzysz im wszędzie

i chroni ich od zasadzek i sideł diabelskich,

które ustawicznie zastawia na dusze kapłana.

Niechaj moc miłosierdzia Twego, o Panie,

kruszy i wniwecz obraca wszystko to,

co by mogło przyćmić świętość kapłana

- bo Ty wszystko możesz. Amen.